Wat gaat de tijd toch snel
Afscheid nemen is een spel
Nooit ga jij uit onze gedachten
Elke uitvoering ben je er een beetje bij

Waar je dan bent is niet bekend
Maar je zweeft mee op elke noot
Bij De Wiellander Muzikanten sta je nog volop in het leven
Wij Wiellander Muzikanten zullen je nooit vergeten

De Wiellander Muzikanten

Henny.

 

Op de rand van de einder

Een tijdloos concert

Zij speelde met liefde

Haar klank deed de rest

 

En zij draaide zich om

En verdween

 

Maar de muzikant wist

En zal altijd weten

 

Dat wat ontroerd

Wordt nooit meer vergeten

 

 

De Wiellandermuzikanten hebben in oktober 2012 een zeer gewaardeerde collega verloren, Henny van Hulten.
Opdat wij Henny nooit zullen vergeten, hebben wij deze rubriek toegevoegd aan onze website. Wij hopen dat iedere bezoeker ook even een bezoekje brengt aan Henny’s Hoekje.

Wil je een herinnering aan Henny, een toepasselijk gedicht of treffende foto op deze pagina plaatsen?
Stuur deze dan naar ons mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., en wij zorgen dat het bericht geplaatst wordt.

 

 

Wie was Henny

 

Henny is in 1996 lid geworden van onze vereniging. De meesten van ons kende haar al als lid van fanfare E.M.M. uit Elshout. De introductie verliep dus vlot. Ook muzikaal. Henny beheerste haar saxofoon als geen ander en had zich daarom snel de specifieke Egerländermuziek eigen gemaakt. Henny was rustig en bescheiden, maar altijd en tijdig aanwezig, kende haar partij.
Ze kon genieten van optredens, vooral de reizen naar de Duitse wijnfeesten waren belangrijk voor haar. Maar ook genoot ze van de anekdotes, verhalen en discussies naafloop van de repetities.
Henny was geen gangmaker, maar had wel een mening en leverde op haar manier een bijdrage aan het wel en wee van de vereniging.
Henny was een geliefde collega en een uitstekende muzikant die niet opviel door haar aanwezigheid, maar die we heel hard missen, nu zij er plotseling niet meer is.

 

 

 

 

 

 

Hallo Bestuur - Dirigent en leden van De Wiellandermuzikanten

Het heeft een paar weken langer geduurd, dan ik had bedoeld, om als vader van HENNY een reactie op onze site te plaatsen in de rubriek HENNY'S HOEKJE.De grote betrokkenheid en de dagelijkse beslommeringen waarmee ik bezig was en nog steeds ben, hebben mij er toe gebracht enig uitstel te moeten inbouwen.Ook is het zo dat het ontzettend moeilijk is om de pen ter hand te nemen en een verhaal naar jullie en iedereen te schrijven over of van je eigen dochter, met de juiste bewoordingen.

Wat ik in ieder geval mag stellen is dat HENNY op en top Wiellander was en dat ze met liefde en heel veel plezier bij de club betrokken wasJullie als club hebben op haar overlijden ontzettend warm - meelevend,  gesteund door prachtige bloemen, gereageerd. Wij als nabestaanden hebben daar ontzettend veel steun aan mogen beleven en wij zijn jullie daar dan ook erg dankbaar voor.

Als ik even terug denk aan de eerste gesprekken met Ad en Jan Rombouts, vervolgens het binnen en uit geleiden van HENNY in de Kerk, waarbij ik wil aantekenen dat ik het erg dapper vond van onze 3 vrouwelijke leden Conny - Marian en Antonet om die zware taak mede op zich te nemen. Ook de mooie muziek die gespeeld is in de Kerk onder leiding van Dirigent Henry Coppens, was zeer indrukwekkend.

Onze voorzitter Ad Rombouts wil ik speciaal bedanken voor zijn toespraak tijdens de dienst in het Crematorium.
Al met al waren het 2 waardige afscheidsdiensten, waar wij dan ook heel veel meelevende en goeie reacties op hebben gekregen.

 

LIEVE HENNY

Dit alles was voor jou, en iedereen heeft zich voor meer dan 100 procent ingezet om dit alles zo bijzonder mooi te laten verlopen.We missen je verschrikkelijk.Voor mij is het nog steeds onbegrijpelijk dat het zo is en zal ik er aan moeten gaan wennen dat mijn repetitiemaatje thuis en bij de club er niet meer is.

WIELLANDERS nogmaals BEDANKT voor alles,

Frans van Hulten (vader van Henny)

 

 

 

Henny, haar baan en haar betrokkenheid bij Heijmans.

 

 

Henny kwam na haar schooltijd op 15 April 1991 bij Heijmans werken op de afdeling bestands-beheer van de Concerndienst Personeel en Opleidingen. Ze hield zich voornamelijk bezig met het beheer van het personeelsinformatiesysteem. Binnen Heijmans, met al zijn verschillende be-drijven, werkten destijds een 8000 medewerkers. Van deze medewerkers stond in dit systeem al het nodige om het hart van de personeelsadministratie actueel te houden. Het was dan ook een verantwoordelijke baan in het hart van de Heijmans organisatie. De taak was haar op het lijf geschreven, ze was enorm accuraat en precies, maar vooral ook erg discreet. Haar dossiers waren daardoor altijd zeer betrouwbaar.

 

Binnen Heijmans veranderde wel eens wat, zo ook werden de afdelingen personeelsadministratie en salarisadministratie samengevoegd. Henny bleef bezig met haar geliefde werkzaamheden. Ze bleef eigenlijk op de achtergrond binnen het bedrijf, maar iedereen op de afdeling had graag met haar te doen. Ze had eigenlijk altijd wel goede zin en dat was zeker te merken, tijdens haar werk neuriede ze vaak zachtjes mee met de muziek van de radio. Iets anders was dat Henny er ook altijd was, haar collega’s konden van haar op aan, het was een stabiele factor in het bedrijf. Mede daar-door viel het erg op dat ze kort na de eeuwwisseling ziek werd en daardoor helaas langdurig af-wezig moest zijn. Na een periode van een jaar kwam Henny gelukkig weer werken, eerst met halve dagen. Net in deze periode was men bij Heijmans bezig het personeelsadministratie systeem te digitaliseren, een papier massa van 20.000 dossiers moest verwerkt worden. Henny was een van de mensen die dit verder gingen beheren en onderhouden, ze vond het nog steeds de ideale baan voor haar. Ze werkte eigenlijk in die halve dag ook nog met een snelheid alsof ze er een hele dag werkte. Ze heeft dan ook sindsdien geen dag meer verzuimd. Dit werd enorm gewaardeerd door haar collega’s en leidinggevenden.

 

Henny was een graag gezien collega bij Heijmans, men had respect voor haar. Ze werkte hard en had daar ook plezier in. Daarnaast was ze zeker ook betrokken bij het bedrijf. Ze sloeg het liefst dan ook geen enkel personeels- of bedrijfs-uitje over. Ze praatte met collega’s over haar eigen hobby’s en ze genoot daar ook van. Henny was ook niet te beroerd om met collega’s op kraam-visite te gaan of te verschijnen op (huwelijks) feesten van collega’s. Ook dit vond ze belangrijk om als collega ook naast het werk bij haar collega’s betrokken te zijn en te blijven.

 

Dit alles maakte het dan ook een zeer merkwaardige ervaring dat Henny op die bewuste ochtend van 18 Oktober 2012 niet op haar werk verscheen. Haar directe afdelingshoofd was daar niet ge-rust over en ging naar haar op zoek. Met name door zijn attentheid kwam die ochtend het over-lijden van Henny aan het licht. Dit veroorzaakte meteen een diepe wond in de organisatie bij Heijmans, alle collega’swaren zeer aangeslagen. Dit hebben we als familie dan ook meermalen mogen ervaren, dit is iets waaruit bleek dat ze dus op haar werk een graag gezien persoon was, iets wat wij alleen maar konden vermoeden. Henny was een betrouwbare persoonlijkheid, maar nu zien ook wij hoe belangrijk men haar bij Heijmans vond voor haar directe collega’s en de orga-nisatie. De rede tijdens de uitvaartdienst van Henny d.d. 23-10-2012, door haar directe directeur HRM, deed ons met zijn allen geheel stil vallen. De wijze waarop hij haar memoreerde, ja daar konden wij alleen onze pet voor afnemen, zeer respectvol en met alle blijk van waardering.

 

Mogen wij als directe familie het bedrijf Heijmans dan ook op deze plaats nogmaalsenorm bedanken voor deze manier van afscheid nemen van een zeer gewaardeerd collega.

 

Foto bij Heijmans, Henny is 40 geworden

 

 

Lieve Henny,                                                                                                                                  9 april 2013

 

Het is nu  bijna vijf maanden geleden dat je zo plotseling uit het leven verdween.
De dag komt dichterbij dat je je eerstvolgende geboortedag niet zult vieren.

Zoals het gedicht ‘de bomen groeien uit de grond' vertelt gaat de cirkel van het leven door.
Maar dit jaar willen de blaadjes maar met moeite aan de bomen komen. Ook ons koor staat nog niet in bloei.

We zijn nieuwe liederen aan het instuderen, Leun op mij, van Ruth Jacott en Hallelujah van Leonard Cohen.
Met het Slavenkoor gaat het, na een strenge opdracht van Mariëlle nu echt op het contrast te letten, al best goed.
Vreemd idee dat jij deze liederen niet mee zult zingen, je had ze vast heel mooi gevonden.

We  hebben na jouw sterven goed voor elkaar gezorgd en dat heeft ons als koorleden met elkaar  verbonden.

Je naam blijft op onze  website staan en op ons prikbord hangen teksten en foto's om jou te herinneren.

We zien dat Frans en Jo langzaam weer hun leven oppakken. Er zijn nog steeds verdrietige en helaas ook nog spannende dagen maar er wordt weer meegezongen en muziek gemaakt en er is ook weer een vakantie geboekt.

We  gaan door Henny, zoals het leven van ons verlangt, maar we zullen goed voor jouw pap en Jo zorgen en af en toe jouw naam nog eens noemen, zodat ze weten dat jij voor altijd deel uit maakt van ons koor.

 

Liefs,

Confetti Elshout

 

De mensen van voorbij,

Zij blijven met ons leven

De mensen van voorbij

Zij zijn met ons verweven

In liefde, in verhalen

Die wij zo graag herhalen

In bloemengeuren, in een lied

Dat opklinkt uit verdriet

De mensen van voorbij

Zij worden niet vergeten

De mensen van voorbij

Zijn in een ander weten

Bij God mogen zij wonen

Daar waar geen pijn kan komen

De mensen van voorbij

Zijn in het licht……..Zijn vrij.

Hanna Lam

 

 

 

18 oktober 2013

 

Henny,

Een jaar is verstreken

En zijn je zeker niet vergeten

Wij missen je enorm , ja allemaal

Tijd om even stil bij te staan

 

Wat een jaar

Een jaar repetitie zonder jou

Concerten en uitstapjeswaar was je nou

Dernau ,druifensap, saxofoon waar ging je heen

Nooit keert het meer weer

 

Toch moeten we verder

Er komt een nieuwe dag

Dan gaat de zon weer schijnen

Nooit mag je uit ons beeld verdwijnen

Een Wiellanderzal je altijd blijven.

 

Dankwoord,

Hierbij danken wij met name de makers van Henny’s hoekje op deze website, de website van Henny’s lievelingsclub de Wiellanders. De Wiellanders hebben hiermee voor ons en verder eenieder, een waardige herinnering opgesteld, waarop terug gekeken kan worden naar ons Henny. Hiermee hebben ze hun betrokkenheid op een prettige wijze getoond.

Ook de diverse bijdragen van het koor Confetti Marcanto mogen niet vergeten worden, zij zijn ook van grote waarde geweest de afgelopen tijd. Wij als familie waarderen dat enorm.

Frans en Jo,
George, Jeanne en Kim
Johanna

 

 

 

18-10-2012           Henny van Hulten            18-10-2014

Uit het oog verloren, niet uit het hart